jueves, 30 de septiembre de 2010

Musica en New Orleans



Na nosa visita ó French Quarter, ademais de tomar uns "beignets" no Caffé du Monde, tamén tivemos a oportunidade de escoitar boa música polas rúas.

Por todos os sitios polos que camiñabamos había alguén cantando ou tocando algún instrumento, o que conseguía crear un ambiente moi agradable para pasear e disfrutar da cidade.

Dende o primeiro momento en que chegas a New Orleans daste de conta que é unha cidade moi achegada a música, bandas tocando nas rúas, concertos...

JUST HERE, JUST NOW...

Ehh!! Que é isto? Pasaron moitas cousas que aínda non apareceron no blog! Vaaaale, xa sei que tamén é a primeira vez que eu escribo... Que conste que os trasnos da informática non mo permitían! Agora xa comecei, e a ver se xa non hai parada...

De feito, escribín o parágrafo anterior onte á noite, e... ata aí cheguei! Non o puiden publicar, porque internet volveume fallar. Así que, sorry, tratarei de participar máis, pero non podo asegurar nada.

1 CUMPLEAÑOS, 4 TARTAS...


Mis 16 años empezaron con un “¡HAPPY BIRTHDAY!”a las 7 de la mañana del 29 de septiembre, ese “HAPPY BIRTHDAY” fue repetido (eso sí, en idiomas diferentes y con toda clase de pronunciaciones) durante todo el día. Dreda (mi chica de intercambio) me despertó con regalos a las 7 de la mañana y me llevó a desayunar una tarta de chocolate con nueces a una cafetería.

3º e 4º día en Nova Orleáns



3º día xa. 7 da mañá, xa coma de costume, esperto. Dúchome, e almorzo. Lévanme á escola, e tras unha pequena reunión, saímos para ir esperar o bus que nos levará ao French Quarter. Agardamos, agardamos, e volvemos agardar. Despois dunha longa espera, o bus amarelo aparece. Entramos.

Music, fun & food in the French Quarter



Hoxe tocou visita ao French Quarter, un dos barrios máis antigos da cidade. O ambiente é moi animado, cheo de músicos na rúa tocando e incluso vimos uns bailaríns de swing!! Toda a cidade é unha mestura de culturas que lle dan unha persoalidade orixinal, por iso NOLA é diferente a calqueira outra cidade. Despois de tomar uns deliciosos "beignets" (unha especie de bolos fritos) no "Caffé du Monde" paseamos por alí e vimos a catedral de St. Louis, que aos americanos lles parece "antiga", e o mercado. Leváronnos a comer ao "Red Fish", un restaurante onde puidemos probar os pratos tradicionais, por exemplo a Po-Boy, un bocata de gambas picante, riquísimo!! Aqui teño que facer un inciso para dicir que a miña familia levoume onte a cear a un bar de seafood e tomei alligator (caimán) frito!! Foi toda unha experiencia, encantoume.

Despois fomos a un simulador IMAX no acuario e de volta para o instituto.
Estamolo pasando xenial, e coa familia cada vez mellor!!! Acaba de chegar o pai de traballar e trouxome unha gorra dos Saints!!! Son todos moi simpáticos e en fin, todo está a sair moi ben.

Sen dúbida a cidade é única e ten moito que ver, maña será outro día... á conquista de New Orleans!

Tablón de anuncios


Este viernes día 1 (mañana) tenéis que asistir todos/as a la clase que impartira el Profesor Michael Batterman sobre la plantación Laura y sobre el parque Jean Lafitte. La presentación tendrá lugar a las 9h00 en el aula 222 en la segunda planta del edificio Saratoga.

El lunes día 4 a las 10h18 tenéis que hacer las presentaciones en las clases de Español. En los "folders" que se os entregaron está la plantilla con las horas y las aulas.

El martes día 5 serán las explicaciones en la Lower School... La lectura para los niños, la tortilla... Para que nos lleven a las aulas nos encontraremos en el Saloon de Myriam Quimbay (edificio Valmont aula 328).

Para cualquier duda podéis buscarme en el instituto o enviarme un mail...

Adeus New York, Ola New Orleans. Uns primeiros días de película.



6 da mañá, érgome a toda présa e dúchome. Vou ao Dunkin Donuts. Tomo un muffin, un café e un zume de laranxa. Saímos do hostal rapidamente. Entramos no metro. Imos a Penn Station. Chegamos, entramos nun tren que nos levará ao aeroporto de Newark, colocamos as maletas. Pero non se move. Esperamos. Esperamos, os minutos pasan. Avariado. Saímos, apresurados coas nosa equipaxe e cambiamos de tren. Permanecemos á espera uns 15 minutos. E, por fin, arranca.


miércoles, 29 de septiembre de 2010

The American way of life in NOLA.

Isidore Newman High School

Primeiro dia de "clase"... como nas peliculas. O instituto e enorme e ten todo o imaxinable, ximnasio, pisicina, galeria de arte... A primeira hora tivemos unha pequena reunion e tour polos edificios e despois cada un marchou coa sua companheira. Lynne, a rapaza que me acolle, tivo por exemplo clase de fotografia, onde fan o "yearbook" (anuario) e en ingles estiveron lendo Hamlet.


Tactical Advices para New York


Tras la experiencia de cruzar Manhattan en un grupo de 20 personas estás son algunos "tips" que pueden ser de utilizadad a los compañeros (profesores/alumnos) que se animen a visitar la ciudad en el futuro.

Advice 1: Transporte del aeropuerto al albergue y vicebersa

Aunque está muy bien conocer y recorrer el underground de NYC, hacerlo en grupo de 20 después de un viaje de muchas horas y cargados con una inmensa montaña de maletas no es quizás la mejor idea. Hay servicios no excesivamente caros que te lo ponen más fácil.

martes, 28 de septiembre de 2010

Primera tarde en New Orleans

Fue increible! Primero el entrenamiento de las animadoras, todas venían a saludar y a preguntar cosas y luego al ensayo del musical Hairsprair hasta las nueve (en el descanso tomé shushi por primera vez).

Aquí también venía todo el mundo a saludarme. Con tanto saludo es normal que no me acuerden los nombres de la gente pero todos fueron muy simpáticos.

Tienen una casa increible, es muy grande y la decoración parece sacada de una película (un montón de cojines, cortinas enormes...)y tienen un perro precioso que no para de jugar conmigo.

Como en las pelis

Primer día en Nueva Orleans. Nos montamos en el bus escolar, el de las pelis. Aparecen las primeras casitas de madera, también como las de las pelis, y yo acordándome de mi madre, a la que tanto le gustan. Todo parece ficción, pero no, es real!

Para continuar con todos estos pedazos de vida Americana, tenemos la suerte de presenciar uno de sus grandes espectáculos, las animadoras! Giros, saltos, volteretas y todas las acrobacias que uno se pueda imaginar. Qué espectáculo!

La gente, encantadora. Nos acogen con alegría y amabilidad y hacen que todo sea mucho más fácil. Somos el centro de atención. Todo son preguntas para nosotros, y cómo no, tiene que salir el tema del fútbol! La verdad, todo va como la seda de momento. Ojalá siga así.

Además, por fin comida casera. Qué bien sabe y cuanto se echa de menos cuando una no la tiene!

lunes, 27 de septiembre de 2010

New York: So far and so close



Nueva York es una ciudad llena de contrastes por todas partes. Tanto en el buen como en el mal sentido, comenzando con los edificios. Puedes encontrarte un increíble rascacielos al lado de una iglesia, o un pequeño jardín entre montones de edificios enormes. También existe contraste entre las personas. Puedes encontrarte a gente muy diferente en cuanto a religión, raza y gustos se trata. Tanto gente extremadamente seria como a otra que canta por la noche en Central Park: ambos están ahí. El contraste más peligroso, sin embargo, es el de las temperaturas. Las tiendas neoyorquinas tienen al aire acondicionado siempre puesto, y fuera (y en el metro, que también es una locura) hizo mucho calor. Por ello las temperaturas cambian drasticamente, y no hay nada que puedas hacer para remediarlo más que ir con ropa de abrigo y de verano al mismo tiempo.


Las nubes se ciernen sobre el horizonte

09h30 de la mañana. Todos deseando comenzar un nuevo día con nuevas excursiones. Salimos del hotel. Diluvia. Paraguas de 3$ en mano (alli fue donde empezaron, pero terminaron en la basura, con varillas al aire incluidas). Nos dirigimos a ver la Estatua de la Libertad, pero no vemos mas que el mar que podríamos recorrer en 4 pasos.

La lluvia sigue cayendo, nuestros planes se van torciendo, pero de pronto una luz brilla en el horizonte. Vamos a subir al Empire State. No vemos nada, excepto cuando las nubes responden a nuestras plegarias, y es uno de los mejores momentos del día. Por fin vemos lo que queríamos ver, y es una experiencia fantástica. A partir de ahi todo empieza a ser como debería ser, genial.


Lo pasamos como enanos!!



Pasamos una gran tarde en la tienda oficial de la NBA. Jaime, Jesus y yo nos compramos dos camisetas cada uno; una los tres igual (la oficial de la NBA)y luego cada uno se compró la camiseta de el equipo de sus jugadores favoritos.

Yo me compré la camiseta de los Hornets para causar una buena impresión a ver si es más fácil hacer amigos xDD

NBA store. Parte 2



Ayer Chusa, Xurxo y yo fuimos a la NBA store para coger alguna cosa y ver el ambiente que había allí. Lo que no sabíamos es que nos encontraríamos ante el santuario de todos los aficionados a este deporte. Era como un templo en el que se adoraban a Dioses del basket como Jordan, Pipens, Malone, Bird, Bryant...

Había de todo; fotos, carteles, cuadros, bustos... Y, por supuesto, todo sobre la Liga norteamericana de baloncesto 8 camisetas, sudaderas, pantalones, videojuegos...

Nos lo pasamos tan bien que aún seguíriamos en el mini museo de aquella tienda suprema. Fue como vivir un sueño.

Buff... flipante!!!

Singing in the rain... bye,bye New York!!

Hoxe tivemos cambio de plans grazas a nosa coñecida (e non precisamente "querida") chuvia. O plan inicial era ir a Liberty Statue, pero a auga caia a chuzos e o primeiro que fixemos nada máis sair do hostal foi mercar uns paragüas de 3$ na grocery de enfronte...

Xa equipados para afrontar este clima neworquino tan cambiante, marchamos en metro a Wall Street. Camiñamos ata Battery Park e finalmente decidimos non coller o ferry e ver a estatua ao lonxe, envolta nunha néboa que lle daba un aire un tanto misterioso. As chicas dedicámonos, como non, a cantar under de rain.


NBA Store. Parte 1



Na nosa visita o NBA store compramos camisetas co logo da NBA, esa silueta en branco sobre fondo vermello e azul tan caracteristica dos deportes americanos.
A silueta pertence a Jerry West, xogador carismático dos Ángeles Lakers da década dos anos 60 e 70.
Despois da sua retirada como xogador, foi contratado como adestrador e mais tarde como vicepresidente executivo dos Lakers, conseguindo fichar no seu equipo a xogadores tan importantes pra o baloncesto actual coma Kobe Bryant ou Shaquille O'Neal.

Día 4º



O luns foi o noso derradeiro día en New York. Erguémonos, duchámonos, almorzamos e saímos á rúa. O noso plan era coller un ferry e visitar a Estatua da Liberdade, mais, debido á chuvia, isto non se puido levar a cabo. Así, tivemos que decidir como aproveitar ese día. As ideas eran moitas: visitar o Empire State, ir ao Metropolitan Museum of Art, ir facer compras a Macy's... Finalmente a nosa decisión foi tomar un metro que nos levaría a Wall Street. Dende alí, camiñamos á terminal de ferry, e contemplamos a fermosa Estatua da Liberdade.


domingo, 26 de septiembre de 2010

Apples



No Museo de Historia Natural estivemos vendo todas as pedras, rochas e minerais que había alí con moito detalle. Queriámolas todas :D

Despois camiñamos a Central Park, e fomos ó lugar onde asasinaron a John Lennon, Strawberry Fields. Collemos algo para comer por alí, e Einés e máis eu comemos unha "apple and cinnamon muffin" cunha pinta un tanto rústica que estaba increíblemente deliciosa. Falando de mazás, por fin puidemos visitar e sacarnos unha foto diante da Apple Store, a do cubo de cristal!!!

I want to wake up in a city that doesn´t sleep...



Xa levamos tres días e ímoslle collendo gustillo a esta cidade que non durme... Lanzados Á conquista da gran mazá xa temos unha colección considerable de peripecias e momentos que quedan para a historia!!!

O sábado estivemos paseando polo Soho e facendo comprillas e pola tarde fumos ao MoMA. A tardiña marchamos a Times Square e as risas estiveron aseguradas coa visita ao M&m´S World, onde hai mil cousas de M&M´s, dende estatuas da liberdade ata tazas e unhas enromes torres de M&M´s!! O seguinte foi retorno a infancia, cando entramos en Toys´r´us, cunha noria dentro!! Mercamos un bicho que se chamaba Timo e semellaba moverse só... o caso e que os dependentes ríanse de nós por mercalo, e é que o bicharraco era un timo de verdade, movíase cun fío... quedamos coma parvas, pero aínda pasamos un bo rato.

New York New York

Pues aquí estamos tres días después... Nuestra primera parada en EEUU, la ciudad que nunca duerme, la gran manzana, Gothan, "The City So Nice, They Named It Twice"... Vamos New York.

Y para situarnos un pequeño video...